Archive for oktober, 2003

werk in uitvoering

kleine academische update voor de Filosofisch Geinteresseerden.
ik lees op dit moment nog steeds Fodor over het nativisme-debat. Lees daar ook allerlei dingen omheen (Cowie bijvoorbeeld) en het wordt steeds duisterder wat de latere Fodor nu eigenlijk bedoelt met zijn visie op het verwerven van concepten. Zo zegt hij onder andere: “acquiring the concept DOORKNOB is getting nomologically locked to doorknobhood”. en als je dan vraagt wat ‘doorknobhood’ in vredesnaam mag zijn, (laat staan ‘locking to’) dan zegt hij dat “doorknobs are exactly those things by virtue of which we acquire the concept DOORKNOB, if we experience them.” En daarom zijn doorknobs mind-dependent, maar is het concept DOORKNOB niet ingeboren. ik weet het niet hoor, ik kan hier geen kaas van maken.
daarnaast heb ik nog geen cijfer terug van mijn tuin-paper. Maar de volgende deadline staat voor maandag en ik ga schrijven over the Elevated Train in Chicago en over de relatie vorm-functie-structuur. We lezen nu Lefebvre voor dat vak, een onvervalste marxist die zegt dat de Power, de heersende klasse, de ruimte zo creeert dat het de ware relaties tussen mens, product, macht, ruimte, geld etc. verduistert. klinkt wild en dat is het ook. je kunt je in een winkelcentrum afvragen hoe de ruimte is ingedeeld. wat wordt er weggelaten? (het maakproces van kleren bijvoorbeeld, zodat we niet zien hoe Nike haar schoenen produceert) En hoe wordt een stad ingedeeld? voor amerikanen is vervoer vreselijk belangrijk; een onderdeel van de hooggewaardeerde vrijheid. zo zijn er dan ook veel brede autowegen, waardoor ze overal fijn snel heen kunnen in hun kleine tankjes. maar het is een valse vrijheid. als je geen auto hebt, dan merk je opeens hoe slecht het OV is. Een groot percentage van de bevolking ziet dat niet en maalt er niet om dat auto-producenten het tramsysteem opkopen en failliet laat gaan. (zoals hier in st. louis is gebeurd). De ware machtsverhoudingen worden verduisterd en dat is Schandalig. Revolutie!
verder lees ik Carnap en nog wat anderen over de fundering van kennis. maak me beetje zorgen over die independent study. ben helemaal niet bekend met epistemologie en dat laat zich gelden. ik krijg het grote plaatje niet recht en dwaal wat door de literatuur. bovendien is die hippe britse prof uiterst kritisch en veeleisend en zit er niets anders op dan te werken.
gelukkig wordt de Quine-klas steeds beter en leuker en spannender. we moeten omstebeurt presentaties geven en Gibson knikt gemoedelijk als we stotterend en zwetend iets proberen te zeggen over de grote Quine. ik klopte radeloos aan op de deur van zijn kantoor, vlak voor mijn eerste presentatie. ‘ik heb geen bezwaren, ik vind het allemaal briljant wat hij zegt, het is allemaal helemaal waar, wat moet ik nu zeggen?’ En dan! Een vriendelijke blik en de opmerking dat dat erg goed is, omdat we Quine eerst lief moeten leren hebben, voordat we kritiek kunnen leveren. veel te veel mensen staan al direct klaar met hun verweren, terwijl ze helemaal niet begrijpen wat Quine echt wilde zeggen.
en philip vergeet me de hele tijd klusjes te geven. daar ben ik wel blij om, heb het al druk genoeg. ik zal het na de kerst wel in moeten halen.
zo. ik vermaak me wel. het is allemaal buitengemeen inspirerend, hier.

the windy city

welnu, ik heb jullie verhalen beloofd. met fijn brak hoofdje toch maar weer uit bed opgestaan (tja, dan moet je daar maar niet al om 20.00 uur in gaan liggen) met het grootste voornemen Nuttig te zijn. zoveel vertier, dat moet terugbetaald.
donderdagavond met ons Internationaal Reisgenootschap (2 nederlanders, 1 duitser, 1 francaise) bij drie vriendelijke amerikanen in de auto (2 stuks) gestapt. Onze reacties bij het zien van zoveel lichtjes aan de horizon moeten aandoenlijk zijn geweest, toen we in Chicago aankwamen. Chicago!
we hebben eerst nog twee uur door de stad gewandeld, voordat we onze krakerig stapeldoosjes instapten. Gelukkig was dat niet voor lang, want vijf uur later wekte de buurvrouw emanuelle en mij met een twee uur durend in-en uitpakken van al haar plastic tasjes, een ritueel dat de volgende dag herhaald zou worden. ik snap niet hoe ik mijn haat voor hostels kon vergeten.
maar ach, wat doet het er ook toe. na een grote kop koffie in een fijn ontbijtcafeetje werden we door Wim & Thomas op chicago-in-een-dag-toer genomen, in een tempo waar ze zelf verbaasd van stonden. De Hancocktoren op en de metro in en de pier af en het museumkwartier rond en chinatown door, waar we trouwens heerlijk hebben gegeten voor een luttele $6,00 per man. de volgende dag zijn E en ik de dans ontsprongen door het prachtige Art Institute in te vluchten. ’s avonds afgedaald naar GreekTown om de finale van weer een andere (Weer een andere? De Worldseries!) baseballserie te zien. De oppergriek, die niets deed dan lanterfanten, maande ons terug te komen, want hier was het ‘just like europe’.
met E naar het Museum Of Contemporary Art geweest. bezoeken aan moca’s zijn altijd verontrustend. die kunst gaat ook al lang niet meer om de esthetiek, maar om de expressie van wat er in het hoofd van de maker omgaat. dat trekt me aan, het onmiddellijke. het weglaten van de tussenlaag. maar vaak is het verschrikkelijk lelijk en opgeklopt en akelig en dit weekend stond niets me aan.
en wim en ik wilden dansen op zaterdagavond. we hebben een koppig-weigerachtige thomas en 19-jarige emanuelle achter ons moeten laten op onze zoektocht naar ‘een blije plaats met blije muziek’. het leek te lukken; the Hangge-Uppe zag er van de buitenkant alleraardigst uit, maar toen het vreselijke 30+ publiek na een uur collectief bezopen raakte, werd het een groot eng paringsritueel. vooral de floormanager met zijn 5 cubicle-slaafjes die een promotie probeerden te verwerven door zich lijfelijk aan hem op te dringen. brrr. weg en dat zijn we gegaan. maar niet voordat we toch een uurtje blij rond hebben gesprongen op Rock & Roll en Madonna.
zondagmiddag alleen door de stad gewandeld. emanuelle was al op terugweg, de mannelijke helft van het gezelschap was andere dingen aan het bekijken. het was koud en tochtig en ik heb fijn in gedachten verzonken tussen de hoge wolkenkrabbers door gedwaald. stad van glas, beton en wind. sprak erover met Dennis, professor van mijn spaceklasje. die zei dat hij wel schoonheid zag in de totale overwinning van de natuur. haha. wat een decadentie. wij hoeven er niet te leven. daarna neergestreken in choco-koffietentje. met boek en schoenen-uit in een luie stoel. merk hoezeer jaap & ik op elkaar zijn gaan lijken in het beleven van een stad. gewoon lopen. en zitten. en lezen. en weer verder lopen.
nu thuis. wat een fijne dagen. wat een fijne mensen. ben blij met de wind die door mijn hoofd is gewaaid. er past weer veel meer in.

chigaco2

stories from the wind city will follow
click for views

chicago

vandaag naar chicago! ge zult me een paar daagkes moeten missen, maar ik kom terug!

vrouw & filosofie

potluck met de vrouwelijke graduate students van de filosofie faculteit. en het was echt heel bijzonder om opeens beetje deel te zijn van deze groep. behalve de usual meiden-klets-eet-lach-babbel-stuff, heb ik ook gesprek gevoerd over vrouwen & filosofie. het viel me op dat de oudere meiden, bijna doctorstitel op zak, moe waren van de faculteit. moe waren van het opboksen tegen de mannelijke cultuur van keihard disussieren en altijd je zegje klaarhebben. Moe van het haantje-de-voorste fenomeen, van alles op je eentje moeten uitzoeken, van het gebrek aan samenwerking. van het afbranden op vorm in plaats van op inhoud, van het spel van de ander neerhalen op grond van puur formele argumenten. van de machtsstrijd en de agressie bij lezingen en praatjes.
van vrouwen wordt minder verwacht dat ze creatief zijn; ze mogen minder van de gebaande wegen afdwalen. en een opmerking over de dynamiek van een gesprek wordt als zwakte opgevat. een goed filosoof discussieert snel en hard en ongenadig. hou er niet van om te generaliseren, maar deze stijl past minder bij vrouwen. en de meiden die ik zag, waren niet boos, sloegen niet voortdurend feministische taal uit en speelden niet het slachtoffertje. ze waren echt teleurgesteld over het feit dat zij niet genoeg hadden gedaan om de wind anders te laten waaien.
schrok er bijna van. het zat zo diep, het verdriet over de ongelijkheid, die er echt is. heb geluk in Utrecht. kan met Marieke onbekommerd de filosoof uithangen. maar waar het professioneler wordt, wordt het blijkbaar naarder. filosofen horen verlicht te zijn. ze moeten het zien, het analyseren en er iets aan te doen.

op & neer

en lieve lezer, in welk een gemoedstoestand zal carola zich op dit uur bevinden? ik weiger het op de hormonen te steken, mijn labiliteit moet betekenisvollere bodems hebben. Ik was sinds vrijdag een beetje wiebelig, moe en verdrietig, maar heb in kerk (wat is dat toch altijd?) flink uitgehuild bij een lief meisje en sindsdien is de lucht alleen maar helderder geworden. voel me soms nog steeds wel een beetje sip, maar kan ook weer helemaal blij zijn. er is iets opgeruimd, ben er alleen nog niet helemaal achter wat.
hier les en schrijven. en vanavond met Wim bij de Mc Dowell’s gegeten, emiritus wiskunde-professor die met nederlandse is getrouwd. heb daar met jaap twee nachtjes geslapen van de zomer. ze had voor vanavond heerlijk vleesch bereid. was vergeten te vertellen dat ik dat niet eet en vond het nu vervelend om het af te slaan. heb met zeker genoegen dood beest in mijn hoofd gestopt. voel me toch wel beetje schuldig. die nare bio-industrie zal niet in mijn naam gebeuren. en zoals welmoed dat zo mooi kan zeggen, terwijl ze haar vrienden wijst op dat genegeerde schandaal: ‘mij zitten de varkens in ieder geval niet achterna in de hemel.’
bovendien bedacht ik me dat het nog akelig lang duurt voordat ik mijn liefste weer in mijn armen kan sluiten. maar bedacht me ook dat ik het wel vol ga houden. denk maar niet dat ik nog bij hem wegga, als ik terug ben.

Health fair

Heb eindelijk iets gepost onder ‘new world’. over commercial breaks and health fetishists. sjek it out.

draadloos & drop

Ik verwaarloos mijn log. nu verwaarloos ik mijn slaap, mijn maaltijden, mijn lief en mijn vrienden ook, dus wat dat betreft niets nieuws. Maar het wordt allemaal anders. mijn agenda voor volgende week vertoont niets dan witte leegte, op het programma voor vanavond staat ‘dansen’ en de zon straalt door een koude, breekbare, blauwe lucht. Crispy, noemen ze het hier en dat is een goed woord. Mijn straalkacheltje blaast de ijsbloemen van mijn ramen (ja, in mijn wereld kan dat bij 15 graden Celsius) en ik zit in het hoekje van mijn kamer gekruld met draadloos en drop. Vanmorgen wakker gebeld door mama, papa en Jaap, die opeens in zeeland vertoeft zonder mij. zonder mij. hij slaapt in Mijn bed, praat met Mijn ouders en aait Mijn hondje. Het is leuk en raar, maar buitengewoon eng tegelijk.
hier zo’n lekker digi-kiekje van de BlueberryHill, waar ik gisteren na de WIPS een biertje heb gedronken.

filmpje!

OOOH! “Rosencrantz & Guildenstern are Dead.” wat is ‘ie leuk! en witty en snel en hilarisch en slim en wat een heerlijke filosofische grappen en wat tragisch en mooi en briljant!
het verhaal van Hamlet vanuit de ogen van Rosencrantz & Guildenstern, de twee spectators zonder enige causale invloed. Kijken!
“England is a conspiracy of cartographers”

bah

alles is stom. over twee uur een presentatie. Quine & natural kinds en het is een grote blur in mijn hoofd. ik krijg het verhaal niet recht. tot gisteravond laat gesleuteld aan een outline en daardoor bijzonder slecht geslapen. heb tijdens de uren dat ik wat rusteloos gedommeld heb, gedroomd over naar huis gaan.
gisteren stevige aanval van radeloosheid. heb deze week nog twee afspraken met professors, waar ik moet laten zien dat dingen heb gedaan die ik niet heb gedaan. en moet voor maandag deze chaos-presentatie tot leesbaar essay ombouwen en een ander essay herschrijven.
mijn huis-, tuin- en keukenessay is genomen, gewogen en gelukkig niet te licht bevonden. er werd zelfs opgemerkt dat ik “something very good going on” had gaan. raadselachtige faculteit. maar was er wel blij mee. als ze dat over twee uur ook nog maar zeggen.
tevens ook nog kleinigheidje aan ‘mind’ toegevoegd.