thuis

bracht net w. naar het station, met haar dikke babybuik en blijmakende babbels. ben weer thuis. jetlag weggeslapen, tienerclub van start met koude nachtkanotocht, door de zon hollen naar de koffieverkeerd van rhijnauwen, kerk, met een inspirerende preek van amerikanen die in amsterdam een nieuwe nederlandse vineyard gaan stichten – de wegen van de Heer hebben ondoorgrondelijke kronkels – en csi miami op de laptop.
pipelinewil wel meer vertellen over Alaska, maar sommige verhalen & foto’s gaan nog een weg vinden naar de krant. deze dan. we vroegen de buurvrouw van het gezin waar we twee nachtjes sliepen om een sterk verhaal. dat had ze. haar dochter, die bij een supermarkt werkt, belde naar huis. papa, er is hier iemand die al het ijs wil kopen, een hele vrieskast vol. waarom? vroeg de vader. wilde de klant niet vertellen. vader erheen, hij vond het toch een vreemd verhaal. ja, zei de klant, enigszins aarzelend. mijn broer ligt in de kofferbak, we gaan ‘m begraven in mccarthy, maar hij begint wat te ruiken. we willen ‘m graag koelen met ijs. dat hadden ze toen maar gedaan.
fourwheelerin Alaska mag je dus A: je dode broer vervoeren in je eigen auto en B: hem begraven op je eigen grond. (!)
de foto’s. j. bij zijn favoriete pijpleiding, die 800 mijl van prudhoe bay naar valdez loopt. en links: de bearspray was in de Copper River getuimeld en ik ging hem met Gary uit Valdez op de fourwheeler achterna. We ontmoetten Gary en Mary bij de fishwheels. ze gaven ons koffie, mooie verhalen en een verse zalmmoot. Gary kan steeds minder goed lopen en, vertelde hij, zijn fourwheeler is zijn rolstoel.