idfa

burma vj was de beste van de best of idfa – 8 uur in een bioscoop voor de beste docs van het jaar. het is een docu over mensen die het leven in birma filmen en de beelden het gesloten land uitsmokkelen. over het geweld van september vorig jaar, met de monniken en demonstranten die massaal de straat op gingen tegen het militaire regime. burma vj was gemonteerd uit beelden die leden van de Democratic Voice of Burma met gevaar voor leven of toekomst hadden gemaakt en opgestuurd naar Noorwegen, van waaruit ze de wereld overgingen.
monnikje weet dat ze kunnen schieten. in 1988 schoot het leger 3.000 demonstranten dood. je weet ook hoe het protest afloopt. maar je voelt toch de hoop: nú gaan de monniken de straat op, nú volgt iedereen, nú gaat het veranderen. en de monniken vragen niet eens om de hoofden van de generaals, ze vragen om dialoog en vrijheid. en ze zingen in hun rode lakens of alle wezens in het universum vrede mogen kennen en ze zijn zo dapper en je ziet hoe ze belaagd worden en toch gaan ze weer de straat op, totdat er een paar honderd bruut in elkaar geslagen worden en opgesloten en sommigen vermoord, en ze de moed opgeven. en nu gebeurt er niks meer, op een afschuwelijke cycloon na.
dit is journalistiek die er écht toe doet. ook al hielp het niet, het deed er wel toe.